سلام کی میتونه برام انشا راجب غبار تنهایی بگه

معرکه یادت نره تنهایی یعنی کسی را نداشته باشی که به او تکیه کنی، تنهایی یعنی بار مشکلات فقط روی دوش خودت باشد و همراهی نداشته باشی و گاهی هم تنهایی یعنی کسی نباشد که تو را درک کند و با این که از زبان مشترکی استفاده می کنی کسی حرف هایت را نفهمد. بعضی از آدم ها تنهایی را دوست دارند اما به نظرم این دوست داشتن برای تمام لحظه ها نیست و حتی آن ها هم دوست دارند که لحظاتی را با دیگران باشند و تنها عده ی معدود و انگشت شماری هستند که واقعا برای تمام لحظات عمر دوست دارند که دور از همه باشند و به تنهایی زندگی کنند این افراد از تنهایی بیش از هر چیز دیگری لذت می برند. انسان همواره به دنبال یافتن کسانی ست که بتواند با آن هم کلام شده و با طرف مقابل درک مشترکی از مسائل داشته باشند و با یافتن چنین دوستی حس دلنشینی در فکر و قلب دو طرف شکل می گیرد و زندگی به نظر راحت تر از قبل می گذرد. گاهی نیز انسان به خاطر شرایط زندگی اش تنها می شود و این تنهایی اگر چه ممکن است آزار دهنده باشد اما بایستی با آن کنار آمد و راه درستی را برای زندگی انتخاب کرد زیرا فکر و اندیشه ی انسان از چنان قدرتی برخوردار است که خود هم نمی تواند تصور روشنی از آن داشته باشد و تنها در شرایط سخت و تنهایی ست که می توان به آن پی برد و موفقیت هایی را به دست آورد که بودن دیگران شاید تنها مانعی برای آن ها بود. باید بتوانیم تنهایی و فرصت هایی که دور از دیگران هستیم را با توجه به شخصیت خودمان کنترل کنیم تا آسیب و ضرری از این موضوع نبینیم، باید زمان هایی که نیاز به تنها بودن داریم را تنها به خود اختصاص دهیم و زمانی که حس کردیم نیاز به دوست و یک هم کلام داریم که بتوانیم با او صحبت کنیم شخص مورد اطمینانی را پیدا کرده و حرف های مان را با او در میان بگذاریم. معرکه یادت نره

بفرما معرکه یادت نره تنهایی بهترین فرصت برای خود سازی و شناخت خداوند است که همانا هرکس که خودش را نشناسد، خدایش را هم نخواهد شناخت. تنهایی بهترین فرصت برای کشف استعداد و توانایی خویشتن است، زمانی برای حسابرسی رفتارها و کرده های خودمان است. تنهایی بهترین موعد برای غوطه خوردن در اندیشه های خود و موشکافی داشته های خویشتن است. زمانی ناب برای خلوت با خدا و عبادت و قرب به درگاهش. بسیاری از بزرگان و اساتید جهان در خلوت خود غوغا کرده اند و آثار بزرگی چون مثنوی معنوی را خلق نموده اند. تنهایی گاهی نعمتی بزرگ است که راه های ناشکفته را برای انسانهای مشتاق می گشاید. تنهایی را دریابید و از آن برای شناخت پدیده های اطرافتان بهره برداری کنید. اگر عاشق خداوند و زندگی باشید، تنهایی فرصتی استثنایی برای اندیشه به دنیای عشق و خوبی های معشوق است. گاهی ممکن است این عشق در درون انسان انقلابی عظیم پدید آورد و انسان راه به عرفان ببرد و منشا کل هستی را در کنار خود بیابد. تنهایی یک دنیای دوست داشتنی و مورد پسند همه است که آرامش و بزرگی و عظمت را به انسان هدیه خواهد کرد. یعنی یک راه آسان برای تفکر و درک و شناخت است. انسان در درون خود دنیای بزرگی دارد که اگر به موقع کشف و دریافت